De brandstichter (pyromaan) van ’t Zand en andere pyromanen

 

Hij is intussen gepakt, na 17 brandjes. Hij hield heel Nederland bezig. Een jongeman van rond de 20. Hij is op heterdaad betrapt als we Het Nieuws mogen geloven. Samen met zijn vriendin is hij aangehouden. Maar zij is weer vrijgelaten en geen verdachte meer. Klinkt een beetje onlogisch maar het schijnt toch zo te zijn.

 

Een hele ploeg rechercheurs heeft de bewoners van ‘t Zand (Groningen) met een huisbezoek vereerd omdat ze er van uitgingen dat de mensen, omdat ’t  Zand zo klein is, moesten weten wie de dader was, maar het niet durfden zeggen uit angst voor mogelijke wraakacties van deze veronderstelde geweldenaar.

Volgens dit profiel is er gerechercheerd maar niets gevonden. Een toevalstreffer, betrappen op heterdaad met behulp van infrarood camera’s, bracht de dader aan het licht. Een jongeman met zijn meisje. Hoe is het mogelijk?

Zijn die twee dan zo stom geweest? Ze wisten toch dat er intensief gepatrouilleerd werd, en toch gingen ze door.

 

Pyromanie is van alle tijden.

Intussen hebben we Oud en Nieuw gehad en zijn er een paar honderd auto’s en een dozijn scholen in de fik gegaan, en is premier Balkenende boos. Anderhalf jaar geleden zijn er in Frankrijk meer dan 10.000 auto’s in de fik gegaan. De geleerden lijken het erover eens te zijn dat sociale achterstand de oorzaak is en wordt er alles aan gedaan om die brandstichters in de watten te leggen met allerlei gedoe om de sociale achterstand in te lopen. Alleen de vuurtjesstokers zelf willen niet.

Ik kan het me voorstellen. Een groot vuur is toch veel mooier dan een duffe baan op een kantoor of aan een productielijn!

Echter onder mensen met een prachtbaan zoals brandweerlieden komt relatief veel pyromanie voor.

Pyromanen worden in het algemeen gezien als sukkels.

 

Kennelijk heeft vuur iets fascinerends. Het neemt je helemaal in beslag en legt als het  ware een soort betovering op je waardoor je bewustzijn beïnvloed wordt.

Veel kinderen die vuurtje stoken vinden het heerlijk om dat vuur vervolgens uit te pissen. Daaraan herkennen we de toekomstige brandweerman.

 

Veel dromen en mythen gaan over het verwekken vuur. De macht over het vuur was een stap in de richting van beschaving en het loskomen uit de dierlijke instinctiviteit van de mens in de richting van bewustzijn. (Dieren kunnen geen vuur verwekken)

De bekendste is de Griekse Mythe van de godenzoon Prometheus die het vuur van de Goden stal en het aan de mens gaf zodat er ontwikkeling en beschaving kon ontstaan. Hij vond namelijk dat de mensen in vergelijking met de Goden en Halfgoden onderbedeeld waren door de Schepper en wilde ze zo een beetje gelijker aan de Goden maken.

 

De ontwikkeling van beschaving en bewustzijn is er een van vallen en opstaan, van stappen vooruit en achteruit. Gelijk hiermee op en neer gaat de richting en ontwikkeling van de Levensdrift (Levensvuur) en de hiermee verbonden energie: technisch gezegd de Libido. (Een belangrijk deel van die Levensdrift is de sexuele drift.) Die ontwikkeling is de transformatie (omvorming) van de Libido naar een hogere vorm, zodat het onder controle van het bewustzijn komt. De Libido, de Levensdrift moet dus blijven stromen. Door angsten, vooral levensangsten, kan die stroom geblokkeerd raken en tot stilstand komen  en terugstromen of uitdoven.  Dan wil het leven niet meer. We zouden eigenlijk opnieuw willen beginnen en de missers die we begaan hebben of ons overkomen zijn goedmaken of vermijden.

Zo’n teruggaande beweging noemen we een regressie. De Libido (Levensdrift) stroomt terug  naar de bron (de instinctiviteit) waaruit het ontsprongen is en komen we in een archaïsch gedragsrepertoire terecht. En  net als in de mythe van Prometheus proberen we daar weer dat vuur te verwerven (zodat er weer vuur in ons leven komt).

(Onze beschaving is er ook een van een steeds geraffineerdere omgang met vuur. In elk autootje wordt tenslotte een vuurtje gestookt.)

 

De aanwezigheid van het meisje van de pyromaan is veelbetekenend. Een regressie is een terugvallen in een instinctievere vorm van bewustzijn met een hogere mate van sexualiteit. Ik denk dat de aanwezigheid van zijn meisje aangeeft dat hij die brandstichtingen nodig had om sexueel opgewonden te raken. Waarom zou hij haar anders meenemen of wilde zij meegaan?

Van alle tijden zijn er verhalen bekend dat de pyromaan bij het zien van het door het gestichte vuur zichzelf masturbeerde.

Als door frustratie of onvermogen de Libido, waarvan de sexuele Libido een belangrijk deel is, geblokkeerd wordt, zoekt diezelfde Libido andere wegen en leidt zo tot allerlei psychische stoornissen.

Pyromanie is daarom geen gedragsprobleem, maar een psychisch probleem. Gedragsproblemen kunnen met straf- en beloningssystemen gecorrigeerd worden en werken zolang als ze werken.

Pyromanie is een terugval (regressie) omdat de Levensdrift (Libido) tot stilstand is gekomen en met de daad van brandstichting het levensvuur symbolisch opnieuw te verwerven. Het is een terugkeren naar een primitievere vorm van bewustzijn waarin de machten en krachten van het onbewuste de persoonlijkheid overnemen. Die toestand wordt gekenmerkt door het zogenaamde primaire-proces-denken. Dat is een vorm van magisch denken met een soort bijgeloof dat je bij primitieven en kinderen tegenkomt en waarin de harde werkelijkheid vervangen wordt door een soort symboolwerkelijkheid. Oorzaak en gevolg zijn meestal omgekeerd en er ontstaat ook een mate van trance.

Bij de officiële vormen van geloof komt dat primaire-proces denken en handelen in gestyleerde rituelen voor in de vorm van allerlei vuurceremonieën.

 

Zo’n regressie is een natuurlijk proces dat ons terug brengt naar onze psychische natuur  die Onbewuste heet en beheerst wordt door de werkingen van Archetypische symbolen (oeroude gedragspatronen met een sterk symboolkarakter komen naar boven) en hebben een numineuze (betoverende) werking op ons bewustzijn dat hierdoor overgenomen wordt. (Brandstichting als een magische daad om stilstand te doorbreken.)

Op zich is er niets tegen een terugvallen op onze psychische natuur, want het brengt ons weer naar de bronnen. Maar blijf er niet in steken. Als de regressie echter tegemoetgekomen wordt door een daad van introversie (verdieping in jezelf) is er vernieuwing mogelijk en komt het leven weer op gang.

Introversie is een soort bebroeding van de oermogelijkheden die diep in onze natuur aanwezig zijn.

 

De Pyromaan van ’t Zand is kennelijk in zijn regressie blijven steken zonder in introversie te gaan en had kennelijk het vuur nodig om in het vuur van de liefde te komen. Daarom ging hij door en was zijn vriendin erbij.

 

Onder Noord Amerikaanse Indianenstammen was het gebruikelijk bij tegenslag gevolgd door depressie al de eigen bezittingen in brand te steken (regressie) en over dat verlies te treuren (introversie) en vervolgens weer helemaal opnieuw te beginnen. En dat lukte.

Een fantastische vorm van natuurlijke psychotherapie.

 

Naar onze tijd en omstandigheden vertaald zouden ze al die brandstichters hun eigen auto, scooter, huisraad enz. in brand moeten laten steken.

 

Maar zijn pyromanen nou echt van die sukkels?

Staatshoofden en regeringsleiders steken als het niet gaat zoals zij willen regelmatig de helft van de wereld in brand. En als de brand uitgewoed is breekt er meestal een periode van voorspoed aan.