ONTMOETING IN DROOM MET  OVERLEDEN  JONGERE  BROER

 

De droom vond plaats  op het erf van mijn ouderlijk huis, mijn thuis. Het was in de ochtend. Het was een donkere nietszeggende dag. Ik heb geen indrukken van wind, regen of zon. Het was nog een beetje schemerdonker van de zonsopgang.

Ik stond achter het huis net voorbij het platje dat naar de tuin leidt. Ik was uit de tuindeuren het erf opgegaan. Ik wilde verder de tuin inlopen in de richting van de schommel.

Ik kon niet verder de tuin inlopen. Het was alsof  ik met het huis verbonden was. Verder de tuin in leek wel een andere wereld. Daar zag ik mijn jongere broer staan, die een aantal jaren geleden overleden is.

Hij stond 30 meter bij mij vandaan Hij was groot en zelfverzekerd. Hij had zwarte donkere kleren aan, had donker haar en droeg een korte zwarte broek.

Ik kon zijn gezicht moeilijk zien vanwege een soort schaduw. Ik had niet de indruk dat hij mij herkende. Hij had een ernstige serieuze uitstraling.

Mijn broer stond voor een brede lage hut met in het midden een lage opening. Het  leek op een soort grot. Die grot stond op een plek waar we wel eens een kampvuur stookten.

Op ongeveer drie á vier meter rechts(voor mij links) naast mijn broer stond mijn vader. Mijn broer praatte met zijn vader.  Verder op de achtergrond in het water van de vaart lag het scheepje dat ik met mijn broers had.

Ik kon mijn broer niet spreken, aankijken of wat dan ook. Hij wandelde links en rechts van die grot, bleef er in de buurt van en ging er nooit ver vandaan. Die grot hoorde bij hem.

 

Betekenis

 

Deze droom heeft twee dimensies. Het betekent op het gebied van de persoonlijkheidsontwikkeling van de dromer en het laat iets zien van over de grens van het eeuwige leven van het geestelijke.

De symboliek in deze droom komt sterk overeen met die welke we kennen uit de mythologieën en de Heilige Boeken van de diverse Godsdiensten.

 

De droom begint in het schemerdonker en de zon is aan het opkomen.

Duisternis is altijd een symbool geweest van de dood in de letterlijke en figuurlijke betekenis, van de stagnatie van de persoonlijkheidsontwikkeling en de Levensenergie.  In de mythologie heet die stagnatie dat de Machten der Duisternis het Leven proberen tegen te houden.

(Ik veronderstel hier dat u op de hoogte bent van de treffende overeenkomsten tussen mythologische verhalen en de dromen van de moderne mens. In eerdere publicaties heb ik daar uitvoerig bij stil gestaan  en verwezen naar de werken van wereldberoemde psycholoog Carl G. Jung.)

Als in mythologieën het symbool van het Kwaad (monsters van allerlei soort en afmetingen) verslagen werd door de held dan steeg de zon op. 

De  opkomende Zon is het symbool van de toenemende Levenskracht (Libido) en geeft de Wereld een ander aanschijn.  De stagnatie van de levenskracht is voorbij, het leven gaat weer vooruit en je hebt er weer zin in, je ziet het weer zitten en komt weer naar buiten.

Inderdaad komt de dromer hier het (ouderlijk) huis/thuis uit lopen waarbij het huis mogelijk gezien moet worden als de plaats waar hij zich een tijdje stil gehouden heeft. Het ouderlijke huis is plaats van regressie (terugkeer naar de bron van de Levensenergie) en introversie (naarbinnengekeerdheid) om daar de nieuwe mogelijkheden van zijn persoonlijkheid te bebroeden. Gezien de opkomende zon is dat gelukt.

Verder dan de schommel kan de dromer niet komen.  Hij is op een of andere manier verbonden met het huis. Het huis is ook het symbool van het lichaam waar de ziel of geest in woont. Voorbij de schommel begint een andere wereld. Daar ziet hij zijn overleden jongere broer die in die andere wereld is.

 

De schommel lijkt mij hier het symbool van het heen en weer bewegen tussen twee werelden: de stoffelijke en de geestelijke. Mogelijk ook het evenwichtspunt hier tussen.  De mens als geestelijk en lichamelijk wezen en het is de kunst tussen die twee tegengestelde het midden te bewaren.

Bekend uit de mythologieën zijn verhalen van  avonturiers die te ver in die andere geestelijke wereld van ideeën en idealen doordrongen en niet meer terug konden.  Bekend uit de Griekse mythologie is het verhaal van Peirithoos, die aan de rots vastgroeide toen hij de grens naar de andere wereld overschreed.

In onze tijd is het te ver in de geestelijke wereld doordringen en niet terug kunnen een andere omschrijving voor psychose of ideologische verdwazing. Volg de leider/de ideologie naar de afgrond. De boodschap is dat je naast je principes en idealen ook een beetje praktisch moet blijven. Dus niet te ver!

 

Die andere wereld is ook de wereld waarvan we ons niet bewust zijn. Het Onbewuste. Alles waarvan we ons niet bewust zijn.

 

Het tussengebied tussen  het Bewuste en het Onbewuste wordt de schaduw genoemd en wordt gepersonifieerd iemand van hetzelfde geslacht. Door een broer. Deze broer had inderdaad iets schaduwachtigs over zijn gezicht en was in het zwart gekleed. De Schaduw bevat de afdankertjes van de bewuste persoonlijkheid. Onze ondeugden en slechte eigenschappen die we moeten afleren en vergeten. Maar diezelfde Schaduw bevat ook de inhouden uit het Onbewuste die bewust willen worden. Creatieve invallen en nieuwe aanpassingen aan veranderende omstandigheden.

 

Deze broer heeft iets superieurs over zich dat helemaal niet doet denken aan ondeugden en slechte eigenschappen, terwijl de Schaduw daar ook het archetypische symbool van is.

De droom toont hem het paradoxale archetype van de Schaduw in het beeld van zijn broer.  Een archetype is een soort instinct of aanleg, een gedragspatroon. De droom laat hiermee zien dat dat gedeelte van zijn persoonlijkheid ook mee moet doen. Bij mensen waarbij de Schaduw niet mee doet zie je een overdaad aan moraal en goede bedoelingen en dat leidt juist tot het tegenovergestelde. Dit zien we bij verstarde en versteende persoonlijkheden,  omdat ze zichzelf afgesneden hebben van hun onbewuste bronnen.

In die zogenaamde inferieure en slechte eigenschappen en hebbelijkheden zit een enorme hoeveelheid Levenskracht die ook mee moet doen in het spel van de persoonlijkheid.

(Als die minderwaardige kant onderdrukt wordt door alleen de goede kanten van de persoonlijkheid te koesteren gaat er een enorme hoeveelheid levenskracht verloren. En uiteindelijk zal die zogenaamde underdog van de persoonlijkheid het toch winnen en valt de persoon van zijn voetstuk. Iets wat je in de politiek bij zogenaamde onkreukbare persoonlijkheden vaak zie gebeuren.)

 

Zijn broer stond daar als donkere schaduwpersoon voor een grot op een plek waar altijd het kampvuurtje gestookt werd.

De grot als toegang tot de onderwereld/andere wereld als symbool van het echte onbewuste. Op de plek waar altijd een vuur werd gebrand.

De grot is volgens vele mythologieën een geboortesymbool. Talloze mythologische helden zoals Mythras, inclusief Christus, zijn in een grot geboren. De pasgeboren held als de verpersoonlijking van een nieuwgeboren bewustzijn.

Het vuur dat op die plek altijd gestookt werd is een duidelijk geestelijk symbool. Het oude wordt verbrand en het nieuwe rijst op uit de as. De symboliek van de vogel Feniks drukt dat uit. Hiermee wordt uitgedrukt dat die andere wereld een geestelijke wereld is vol met ideeën en mogelijkheden waarmee gecommuniceerd moet worden om het bewustzijn te vernieuwen en de persoonlijkheid te verrijken.

Het geestelijke karakter van die andere wereld wordt ook nog een benadrukt door de vader die naast de broer stond. Vader als symbool van het geestelijke in ons.

De dromer heeft geen contact met zijn broer (Schaduw).  De boodschap is dat te maken zodat er ook via hem contact komt met het nog onbewustere gebied van zijn  persoonlijkheid dat door de vader gepersonifieerd wordt.

Op de achtergrond echter speelt een oer moederlijk symbool. Een scheepje in het water: de onbewuste matriarchale achtergrond van het totale bewustzijn en de persoonlijkheid.  Dit is een gevaarlijk symbool omdat het naar de totale onbewustheid kan voeren in allerlei  vormen van  psychose, ofwel de geestelijke dood.  (Een vorm van psychose die heden ten dage bij veel intelligente mensen gezien wordt is de ideologische verdwazing.)

 

Wat is nou de zin van deze droom?

De dromer bevindt zich in het normale leven op een scharnierpunt van de overgang naar een andere levensfase. Hij heeft een bepaalde leeftijd bereikt en staat op het punt af te studeren. Het leven wordt serieuzer. Die nieuwe fase wordt vanuit het Onbewuste voorbereid en de  droom laat hem in het archetype van de  Schaduw zien wat zijn verdere mogelijkheden en gevaren zijn.

 

De tweede dimensie gaat over een uittreding uit het lichaam. De dromer verlaat het huis: De ziel of de geest verlaat het zielehuis en probeert in contact te komen met de ziel (het Leven) van de overleden broer. Dit lukt niet want hij zit op een of andere manier vast aan het huis. De klassieke definitie van doodgaan is als de ziel het lichaam verlaat. Dat gebeurt hier dus niet, want als je naar de eeuwigheid wilt gaan moet je eerst overlijden.

Dit aspect van de droom doet me erg denken aan het onlangs verschenen boek van de cardioloog dr. Pim van Lommel met de titel: Eindeloos Bewustzijn. Zijn waarneming  is dat niet aan alles in dit leven een einde komt en dat het Bewustzijn op een af andere manier doorgaat.

Hij heeft tal van Bijna Dood Ervaringen uit de mond van zijn patiënten opgetekend en het kenmerkende was dat die mensen met een soort geestelijke draad aan hun lichaam vastzaten. Als die draad zou breken zou dat onherroepelijk sterven betekenen.  Voor  zo’n Bijna Dood Ervaring is het niet persé nodig dat je bijna dood gaat. In diepe dromen en meditaties kan hetzelfde ervaren worden.

Deze droom  zit vol met wedergeboorte symbolen, zoals de grot, maar ook het scheepje waarmee de ziel (broer) is teruggevaren naar zijn geboorte-  en sterfplek. NB in de dromen van de overleden broer voer hij weg met dat scheepje in de richting van de ondergaande zon.

Maar ook de broer moet bij die grot blijven, gebonden aan het schaduwrijk en kan (nog) niet terugkeren in het Rijk van de Levenden.

Deze tweede dimensie raakt het religieuze en lijkt een bevestiging dat zijn broer goed aangekomen is in de Hemel en daar een zekere vrijheid geniet om af en toe op aarde te komen om de mensen te helpen door als middelaar voor hen een voorspraak te zijn bij Hogere Machten. Zoals dat heiligen betaamt.

Het Goddelijke of Halfgoddelijke is af te leiden uit het feit dat de dromer zijn broer niet kon spreken af aankijken of wat dan ook. (Vergelijk Moses die niet aangekeken kon worden vanwege een bepaalde straling in zijn gezicht. Mogelijk hangt hier ook het verbod in de Islamitische wereld mee samen dat van de profeet geen beelden of portretten gemaakt mogen worden.)

Het wandelen bij de grot doet ook denken aan het rotsgraf waar Christus volgens de overlevering uit opgestaan is.

 

Deze religieuze uitleg leidt mogelijk te ver. Ik wil hier geen geloofsartikelen verkondigen, maar er zijn wel sterke overeenkomsten.  In ieder geval een droomervaring die de persoonlijkheid van de dromer zal verrijken en doen beseffen dat uiteindelijk alles betrekkelijk is. Een besef dat het beste middel tegen eenzijdigheid en verstarring is.

Dromen zijn bovendien programma’s voor de toekomst. Deze droom laat zien dat er een nieuw programma uit het onbewuste aan het omhoog komen is.

 

Gefeliciteerd met zo’n droom